Το Vulture έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα στατιστική ανάλυση της παρουσίας των νέων μελών του SNL στη σαιζόν που μόλις ολοκληρώθηκε. Μετρώντας με υπομονή τον αριθμό των σκετς και το μέγεθος του ρόλου καταλήγουν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Την πιο επιτυχημένη χρονιά είχαν οι Κάιλ Μούνι και Μπεκ Μπένετ, ενώ είναι δύσκολα τα πράγματα για τον Τζον Μιλχάιζερ και τον Μπρουκς Γουίλαν.
Η αλήθεια είναι ότι οι αλλαγές φέτος ήταν πάρα πολλές και είναι λογικό να μην έχουν όλοι την ίδια συμμετοχή και να μην έχουν βρει το ρυθμό τους και τη φωνή τους. Το μέλλον τους θα καθοριστεί μεταξύ άλλων και από το τι μπορούν να προσφέρουν και κατά πόσο βοηθούν όλη την εβδομάδα. Οι δύο που ξεχώρισε το άρθρο του Vulture είναι και αυτοί που θα ξεχώριζε κανείς και διαισθητικά. Είναι φίλοι (φαντάζομαι) και συνεργάτες (σίγουρα) από παλιά, και φαίνεται ότι αμέσως ήρθαν με ιδέες και τις ανέπτυξαν με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Προσωπικά ο Μούνι μου είναι πολύ πιο συμπαθής από τον Μπένετ, γιατί ο δεύτερος είναι ο εμπνευστής και πρωταγωνιστής του σκετς με τον διευθυντή-μωρό που δεν το αντέχω καθόλου. Ο Κάιλ είναι πρωταγωνιστής κάποιων από τις ελάχιστες στιγμές που μου έχουν μείνει από τη σαιζόν, όπως το Beer Pong και το το Chris for President.
Ο Μάικ Ομπράιαν έχει ένα ιδιαίτερο στυλ, και του δόθηκαν κάποιες ευκαιρίες να το δείξει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το Monster Pals (αν λεγότν έτσι) που ήταν πολύ γλυκό με έναν περίεργο τρόπο. Άσχετο, αλλά έχει δεσμό με τη Σέσιλι Στρονγκ.
Και οι δύο νέες κοπέλες έκαναν δυναμικό ξεκίνημα και ύστερα απλά ακολουθούσαν. Η Νοελ Γουελς είναι εξαιρετική στις μιμήσεις, και μπορεί να προσφέρει σε αυτό τον τομέα. Το πρώτο της βίντεο-παρωδία του Girls στο επεισόδιο με την Τίνα Φέι ήταν ένα αριστουργημα. Η Σασίρ Ζαμάτα μπήκε στη μισά της σαιζόν, ύστερα από γκρίνια από τα μέσα σχετικά με την περιορισμένη εκπροσώπηση άλλων φυλών πέραν της λευκής. Έτσι πήραν τη Σασίρ, που από τότε έχει πολλή δουλειά να υποδύεται τη Μισέλ Ομπάμα, την Όπρα, και όποια άλλη μαύρη διάσημη χρειαστεί.
Να κάνω εδώ μια παρένθεση για να μιλήσω για τις γυναίκες γενικότερα, που φέτος πήραν τα πάνω τους. Η Νασίμ Πεντράντ είχε περιορισμένη συμμετοχή, και δεν ξέρω τι θα γίνει αν περάσει full time στη σειρά Mullaney, αν αυτή πάει καλά. Γενικά πάντως ήταν αρκετά τα σκετς με παρουσία όλων των κοριτσιών, καθώς και ορισμένα digital shorts. Με χαρά είδα την πρόοδο της Έιντι Μπράιαντ, που αρχίζει να ακούγεται περισσότερο, και έχει ταιριάξει με τη γεννημένη έτοιμη γι αυτή τη δουλειά, Κέιτ Μακίνον. Το Dyke and Fats δε με ενθουσίασε όσο άλλους, αλλά δεν παύει να είναι μια καλή ιδέα και ακόμα καλύτερη εκτέλεση. Η Μακίνον από την άλλη είναι απολαυστική υποδυόμενη είτε την ανώνυμη ρωσίδα είτε τη Μέρκελ (με παρόμοι τρόπο) είτε τον Τζάστιν Μπίμπερ. Είναι απολαυστική σε οτιδήποτε. Αυτή και ο Τάραν Κίλαμ.
Φέτος άλλαξε χέρια και το update desk, με τη Σέσιλι Στρονγκ να προηγείται μόλις μερικούς μήνες του head writer αλλα πρωτοεμφανιζόμενου μπροστά από τις κάμερες Κόλι Τζόστ. Θέλει χρόνο να βρει ρυθμό αυτό το πράγμα. Δυστυχώς δεν είναι πια το πιο στρωμένο σημείο της εκπομπής, και αυτό είναι πρόβλημα αν σκεφτεί κανείς ότι και των σκετς η ποιότητα δε σκίζει.
Για να επανέλθουμε στους νέους, οι δύο που αφήσαμε για το τέλος πέρασαν και δεν άγγιξαν. Για τον Μιλχάιζερ δεν έχω να πω τίποτα γιατί δεν μπορώ να τον θυμηθώ σε τίποτα. Στον Γουίλαν δόθηκε η ευκαιρία δύο φορές να εμφανιστεί στο Weekend Update και να κάνει ένα μικρό σετ ως ο εαυτός του. Τη μια φορά μίλησε για τα τατουάζ του και τη δεύτερη για ένα μεγάλο μεθύσι στο κολλέγιο. Ανούσια πράγματα δηλαδή, που δεν ταιριάζουν και με τίποτα. Λες και κέρδισε 3 λεπτά stand-up (αν και καθήμενος) σε στοίχημα. Πολύ περίεργο.
Γενικά ήταν μια αρκετά βαρετή χρονιά, που δεν άφησε σημαντικές μνήμες. Αν σου έχουν λείψει οι βετεράνοι μπορείς να τους βλέπεις να παρελαύνουν στην εκπομπή του Σεθ Μάγιερς. Ο Άρμισεν είναι εκεί κάθε βράδυ. Πρόσφατα άρχισε και το Second Chance Theater. Είναι μια τελευταία ευκαιρία να παιχτούν αγαπημένα τους σκετς που κόπηκαν πριν παιχτούν στο SNL. Η αρχή έχινε με μια περίεργη δημιουργία του Γουιλ Φόρτε, που υπήρχε λόγος που κόπηκε. Ωστόσο ήταν πολύ γλυκό να τον βλέπεις με τι χαρά το παρουσίασε.
Του χρόνου καλύτερα.
The post Μια περίεργη χρονιά για το Saturday Night Live appeared first on Couchpotato.gr.
.jpg)
.jpg)
